Friday, June 1, 2007

என்னவள்

இதழ் பிரித்து
ஈறுகள் காட்டி
சிரிப்பது அழகா?
எனக்குத் தெரியாது
இப்போது தெரிகிறது!
என்னவள் சிரிக்கிறாள்...

நிலவை காட்டி

சோறு ஊட்டினாள்
அம்மா...
அந்த நிலாவே சோறூட்ட கண்டீரோ?
காணுங்கள்
என்னவள் குழந்தைக்கு சோறுட்டுகிறாள்

பாலைவனத்தில்
அந்த வறண்ட தேசத்தில்
குளிர்ந்த காற்று
தென்றல் போல
பசுமையாய் வீசுகிறது
காரணம் புரிகிறதா?
அங்கே
என்னவள் கூந்தல்
அசைகிறது...
--நாவிஷ் செந்தில்குமார்

1 comment:

PadmaVenkat said...

Hi this is my first comment to you.
I like your wordings in this kavithai.

Nenga use panni irrukkum varthaigal ellam romba nalla differenta think panni yeluthi irukkinga.especially ennaku piditha vari second para nilavuku start agum antha lines.

raise the bar until you reach your goal.

Endrum Natpudan,
Padma