Sunday, November 23, 2008



உன் அழகை வெளியோர்
பார்த்துவிடக் கூடாதென
தனக்குத்தானே
முலாம் பூசிக்கொண்டது
உன் வீட்டு
ஜன்னல் கண்ணாடி!

நீ ஆடை கலைவதென்னவோ
உன் வீட்டு அறையில
ஏனோ என் மனம்
அலறுது இங்கே
பறை போல...

கடவுள்
என்னை படைத்து பிறகு
உன்னைப் படைத்ததன்
அடிப்படை நோக்கம்
ஒரு கவிதை படைத்தலே...

இவள்
மார்பில் மச்சம்
ம்ம்..
மச்சத்துக்கே மச்சம்.

உன்னை மட்டும் உள்ளடக்கிய
"Photo" கொடு
தேவதை தொழிற்சாலைக்கு
"Motto" கேட்கிறார்கள்
என்னிடம்...


-நாவிஷ் செந்தில்குமார்

3 comments:

Anonymous said...

Lovely... nice dear.. please keep on adding poems.. dont put this much period gap..

Anonymous said...

Un Kavithaiyil neraya kalapadam ulathu.etho ezhuthanum nu ezhuthatha .. kavithaiyil thoodarchi vae kanom ..onnu tamil la ezhuthu illa aangilathil ezhuthu ...

Senthilkumar said...

ok maathikaren...