சென்னையில் இன்று அடை மழை!!

பொட்டு மழை பெய்யலையே
என்ற ஜனம் இப்போ
கொட்டும் மழையிலே...
தொட்டி மீன்களோ
வெட்டவெளி நீரிலே...

மழை நின்ற தருணங்களில்
மரக்கிளை பெய்கிறது...
வேர்களோடு பூக்களும்
இன்று நீர் குடிக்கின்றன

கடைக்கு வந்த பெண் ஒருத்தியை
காற்றின் துணையோடு
குடையை விலக்கி
தொட்டுப்பார்த்தது மழைத்துளி...

ஊருக்கே பெய்த மழை
ஏனோ
பள்ளி கல்லூரிகளின்
கதவுகளை மட்டுமே
மூடியது...
அலுவலகமெங்கும்
ஆடை நனைந்த
கோலங்களே...

வந்து வந்து போகும்
மின்சாரம்
மொத்தமாய்
நின்றே போனது

தவளைகள் தன்
வாயால் அழைத்தும்
பாவம் பாம்புகள்
பதுங்கியே இருக்கின்றன...

இறுதி கணங்களில்
எரிகிறது மெழுகுவர்த்தி
இதற்கு அடுத்த வரி
இருட்டில் எழுதியது...
சென்னையில் இன்று
அடை மழை!!
--நாவிஷ் செந்தில்குமார்

முதுகெலும்பு

பசுமைப் புரட்சி

செய்ய எண்ணி

பஞ்சப் பரதேசி ஆனவர்கள்

நாங்கள்...

வறுமை விலகிய

சந்தோசத்தில்

வாய் விட்டு சிரிக்கையில்

கலைந்த தூக்கத்தோடு

கனவு தொலைய...

துவண்டு போவோம்

நாங்கள்

விதைத்த விதை

மண்ணிலிருந்து

வெளிவராதா? என

விரக்தியோடு

வானம் பார்த்தே

விழிபெருத்தவர்கள்

நாங்கள்

முதுகெலும்பு என்ற

முன்னோர்களின் வார்த்தைக்கு

முரணாக

கூன்விழுந்தவர்கள் என

பெயர் பெற்றவர்கள்

நாங்கள்

வயிற்றுக்கு சோறு கேட்கும்

குழந்தைகளை

வானவில் பிடித்துத் தருவதாகக்

கூறி வளர்ப்போம்

உயிரின் சட்டைப்பையை

ஒருவேளை கஞ்சியால்

நிரப்புவோம்

பட்டினிச்சாவு - எங்கள்

பரம்பரை நோய்

--நாவிஷ் செந்தில்குமார்

நீ

பிற மொழி கலப்பில்லாமல்

கவிதை எழுத

சொன்னார்கள்

தடுமாறினாலும்

தாய்மொழியிலேயே

எழுதிவிட்டேன்...

மோசக்காரர்கள்

இப்போது மொழியே

இல்லாமல் எழுத சொல்கிறார்கள்

என்ன செய்வது

எளிமையாக

உன்னை கை காட்டிவிட்டேன்

--நாவிஷ் செந்தில்குமார்

உன் அழகை வெளியோர்
பார்த்துவிடக் கூடாதென
தனக்குத்தானே
முலாம் பூசிக்கொண்டது
உன் வீட்டு
ஜன்னல் கண்ணாடி!

நீ ஆடை கலைவதென்னவோ
உன் வீட்டு அறையில
ஏனோ என் மனம்
அலறுது இங்கே
பறை போல...

கடவுள்
என்னை படைத்து பிறகு
உன்னைப் படைத்ததன்
அடிப்படை நோக்கம்
ஒரு கவிதை படைத்தலே...

இவள்
மார்பில் மச்சம்
ம்ம்..
மச்சத்துக்கே மச்சம்.

உன்னை மட்டும் உள்ளடக்கிய
"Photo" கொடு
தேவதை தொழிற்சாலைக்கு
"Motto" கேட்கிறார்கள்
என்னிடம்...

-நாவிஷ் செந்தில்குமார்